Mała Steinberg...

[madziunia]

Pani Krystyno,

powtórzę to, co napisałam już na Ogólnych w temacie poswięconym "MS".

Jeszcze do niedawna myślałam,
że dla pewnych rzeczy jest zarezerwowany wyłącznie jeden raz.
Że są spektakle jednorazowego uczestniczenia,
filmy tylko jednego wiedzenia,
książki jednego czytania.
Tak było z "Uchem...", z "Małą Steinberg"
z filmem "Wszyscy jesteśmy Chrystusami"
czy książką Marqueza "Sto lat samotności"

Pierwsze emocje, myśli, refleksje...

Ale warto wracać.
Przeżywać na nowo.
Trwożyć się na nowo.
Zachwycać się na nowo.

Są rzeczy - zjawiska, którymi można się zachłysnąć wiele razy,
ale za każdym razem inaczej.

Są rzeczy, które prowokują do wejścia w głąb, do środka.

"Mała Steinberg" prowokuje.
I zachęca do zagłebienia się w jej treść.
Zmusza do zatrzymania się i uświadomienia sobie rzeczy podstawowych.
Niezwykle ważnych.

"Mała Steinberg" uszlachetnia.
To, co robi z wnętrzem człowieka jest trudne do opisania.


Na "MS" byłam drugi raz.
Wczoraj tłum. Mnóstwo ludzi.
A kolejka po wejsciówki... długa :)


Pani Krystyno,
dziękuję za ten spektakl.
Można by długo o nim pisać, ale nie w tym rzecz.
Ważne, że podejmuje Pani takie tematy i potrafi je zrealizować.

Za to będę zawsze wdzięczna.


Gratuluję również rocznicy otwarcia Polonii.
Jak już niejednokrotnie pisałam - MIEJSCA MAGICZNEGO...

Życzę siły, by pokonywać kolejne przeszkody.
Bo przy rzeczach wielkich przeszkody pojawiają się często.
Życzę wytrwałości, by realizować cele wcześniej wyznaczone.
Życzę ciągłej wiary i nadziei - bo bez tego trudno żyć.
Życzę Pani TEARTU WYMARZONEGO... takiego, jaki w Pani snach.


Pozdrawiam serdecznie ;)

[Krystyna Janda]

Dziękuję. Dziś w nocy zastanawiałam się jak zrobić teatr nie naiwny. Mam wrażenie że naiwności ostanio ludzie szczególnie nie znoszą. Ale cynizmu także.