Nie wiem czy to nie dziwne stwierdzenie , że jak się słyszy na "sucho" o okrucieństwach które inni są w stanie popełnić na małych dzieciach przyjmuję się to do wiadomości i jest się tym przejętym naprawdę ale ja tego nie mogłam poczuć..i teraz nareszcie coś we mnie zrozumiało..chyba poczułam się za dziecko odpowiedzialna , i nagle poczułam nienawiść ogromną złość chęć dania w twarz takim osobom. I sama chyba zrozumiałam że okrucieństwo jest rozumiane ale jeżeli jesteśmy go jeszcze bliżej lub można sobie go wyobrazić na przykładzie z bliskich wtedy staję się ono w pełni zrozumiane i znienawidzone do białej gorączki..Chodzi chyba o dojrzenie do tego. Jak i do wszystkiego. Rozmawiałam o tym z moją mamą. Chyba mnie zrozumiała. Uśmiechnęła się. Wie Pani , pomogło mi to że mogłam to tu napisać. Dziękuję a jeżeli jeszcze to Pani przeczytała całe to ponownie dziękuję.
Powiedziałam mojej mamie o nowej sztuce "Po co są matki" zaczęła się śmiać...."o nie, ja mam patrzeć na to jak my obie siebie mamy dość , jak ty mnie masz dość , jak ja ciebie kocham a ty nie wiem chyba mnie...?W sumie baaaardzo chętnie . "
Przyjemnego poniedziałku
Marysia
