Wczorajszy dzien

[MarysiaB]

Droga Pani Krystyno! Siedze sobie w tym Melbourne, kilkanascie tysiecy kilometrow od Polski, i tez mi smutno. Maz puka sie w czolo. Tak, uczucie jak najbardziej irracjonalne, bo z serca plynace. W autralijskich wiadomosciach doniesienia z dalekiej Ojczyzny o nowym rzadzie. Przygnebiajace. O partiach tworzacych koalicje: nacjonalistyczne, populistyczne, znane z wypowiedzi antyzydowskich itd. Przykro mi. Wstyd przed ludzmi. Juz po wyborach parlamentarnych kumpel z pracy zapytal mojego meza, czy to prawda, ze w Polsce faszysci doszli do wladzy... Pani Krystyno, znowu, tak jak po przegranej Pana T. Mazowieckiego, ucieklabym z Polski na drugi koniec swiata do Nowej Zelandii. To samo uczucie zniechecenia i wyobcowania. A przeciez kocham swoj kraj... Przepraszam za te szczere slowa. Czasami nie wiem, jak pisac o sprawach polskich i czy w ogole moge pisac, bo przeciez jestem TU. Boli, kiedy dowiaduje sie od niektorych rodakow TAM, ze jestem Polakiem przez male 'p'.
Bardzo dziekuje za zdjecia i relacje z "Wesela" wystawionego w Teatrze Narodowym w Kaniach. Porazily mnie slowa: "Miałeś chamie złoty róg - usłyszane z ust dziecka poraziło oskarżeniem." Wszystkiego dobrego, pozdrawiam. M.