Czapki z głów i ukłony do samej do ziemi. Właśnie wróciłam z teatru z premiery "Dowodu" i na wstępie już zaznaczę że był to najpiękniejszy wieczór jaki spędziłam do tej pory w Polonii! Na początku gdy nie było jeszcze tłumów (z przejęcia byłam na miejscu już o 19.15!:0) gdy przyszła pani do holu głównego by przywitać pierwszych gości, gdybym nie siedziała na kanapie to bym pewnie usiadła z wrażenia. Pierwszy raz miałam przyjemność widzieć panią z bliska, stojącą mniej niż metr ode mnie!
Ale o "Dowodzie" miało być. Sztuka po prostu genialna. Zaskakująca. Zagrana na najwyższym poziomie. Doskonałe aktorstwo, cudowna atmosfera i świetna scenografia... Realność do tego stopnia że zaczęłam zastanawiać się dlaczego właściwie ja nie lubię matematyki? W pewnych momentach dało się wyczuć niewidzialną więź łączącą córkę z ojcem. No po prostu brak słów. Ukłony ukłony i jeszcze raz ukłony. Dla pani, aktorów i wszystkich osób bez których DOWÓD nie byłby dziś grany. Dziękuje bardzo za wspaniały wieczór!
I muszę pani powiedzieć że pomału uzależniam się od Polonii!
Mam nadzieję że następnym razem (bo będzie na pewno!
) będę miała więcej odwagi by podejść do pani i porozmawiać. Dziś było już tak blisko, ale strach mnie sparaliżował i nie ruszyłam się z miejsca. A szkoda...
Pozdrawiam serdecznie
