Tak myślę jak napisać o tym, co mi ta książka dała. W zasadzie nie tylko ta, bo i "Tylko się nie pchaj" i ... ale z nią jestem jakoś najbardziej związana. Pomogła mi Pani spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy. A może poszerzyć perspektywę patrzenia na świat i ludzi? I na siebie samą? Tak, to chyba przede wszystkim. Może też zrozumieć co nieco siebie... Uwierzyć, że nie jest ze mną tak źle, że nie jestem taka inna i dziwna, jak mi się czasem wydaje. Albo jak inni mi to uświadamiają.
Pisze Pani o uczuciach wprost, nie owijając w bawełnę, nie ugładzając. To takie rzadkie dzisiaj.
Śmiech i chwile zasępienia mieszają się ze sobą. I to jest piękne. Dziękuję, Moja Droga K.
Czytam co napisałam i w zasadzie nie wyjaśniłam do końca o co mi chodzi i co ta książka, i inne, i Dziennik mi dały. Chyba nie umiem tego ubrać w słowa.
Za to Pani słowa, zdania, trafiają czasem w sedno tego, co czuję i dokonuję we mnie małych zawirowań. Widocznie muszę pewne klocki porozrzucać, żeby ułożyć je na nowo, lepiej. Dziękuję.
Zdumiewa mnie to, jak życie obcej mi osoby, może wpłynąć na mnie samą. Terapeutyczny wpływa ma Shirley, czy Florence, ale na mnie ten wpływ ma Krystyna Janda. Jej myśli, Jej podejście do świata i ludzi, Jej chęć życia. Fizycznie mi obca, mentalnie jakże bliska.
Dobrze, już nie przynudzam. Sama się zastanawiam po co to piszę. Żeby Pani wiedziała. Ale po co? Co to Panią obchodzi? A może obchodzi? Jeśli, to...to tym bardziej dziękuję.
Dobrej nocy albo dnia,
N.
P.S.
Ktoś wcześniej napisał, że zaprasza do Poznania na spacer po Cytadeli. Dołączam się - zapraszamy do Poznania. Po cokolwiek, na cokolwiek, kiedykolwiek
