jeszcze raz "Tatarak"

[ewa jacobson]

Od paru dni jestem na Pani stronie i czytam Pani korespondencje. Zauwazylam, ze odpowiada Pani bardzo krotko i zbywajaco i chetniej na pochwaly niz konkretne pytania. Moge to zrozumiec, bo jest Pani osoba bardzo zajeta praca zawodowa. Chcialabym jednak powrocic do mojego pytania na temat "Tataraku". Film bardzo mnie poruszyl. Moze zle mnie Pani zrozumiala, albo wcale. Pytalam, dlaczego Pani to zrobila, czyli czy nie bala sie Pani sprzedac swoich prywatnych mysli. Oceniajac Pania wysoko pojelam, ze chciala Pani wypowiedziec swoj bol i wplynac moze na ludzi ze sluzby medycznej, aby widzieli w pacjentach siebie i byli bardziej pomocni. Film dostal nagrode za te wlasnie forme: film w filmie- zycie w zyciu. Czy mysli Pani, ze nie przyjezdzajac na Berlinale nie ponosi Pani zadnych profitow z tego filmu?

[Krystyna Janda]

Odpowiedz na Pani pytania zmusza mnie do napisania zawodowego wywiadu, a ja na to nie mam czasu. Wywiady wybiera i selekcjonuje według ważności i podpisanych umów moja agentka. Pytania Pani wymagają szerokich odpowiedzi,a to Forum , przy którym spędzam i tak dziś już dwie godziny, nie jest moim miejscem pracy, jest przyjemnością i moją prywatną poza zawodową aktywnością. Mogę odpowiadać zdawkowo , kiedy się spieszę i cudem dopadam do komputera. A Pani ton mi się nie podoba i tyle. Acha, o jakich profitach pani myśli mówiąc o Berlinie? Moja nieobecność to problem dla producentów i dystrybutorów , wielki problem, bo Berlin to także sprzedaż filmu, na szczęście pan Andrzej Wajda pracował po 12 godzin na dobę udzielając wywiadów a ja sobie grałam w Zawierciu i Rybniku unikając trudnych, natrętnych i niedelikatnych pytań. Jestem za to niewysłowienie wdzięczna. Produkcja zamierza mnie chronić i tutaj w Polsce. Zrobię tylko to co do mnie należy .