Pisała Pani ostatnio w dzienniku o cudach, ja też coś mogę na ten temat dorzucić
to, że wczoraj pojawiłam się najpierw na Placu Konstytucji a potem w Och- teatrze, to że znalazłam się w ogóle w Warszawie traktuję w kategorii cudu. Moje samopoczucie i możliwości fizyczne przez kilka ostatnich dni delikatnie mówiąc pozostawiały wiele do życzenia. Jednak i tym razem udało się 
. Uwielbiam takie małe- wielkie cuda w moim życiu.Ale do rzeczy. Premiera Związku otwartego bardzo udana i liczna w widzów, że tak się wyrażę. Byłam wielką szczęściarą, bo udało mi się znaleźć miejsca siedzące, dwa z niewielu jakie pozostały gdy przyszłam na godzinę przed rozpoczęciem spektaklu. A wśród "zwykłej" publiczności Pani, Pani Krystyno z Jadzią na kolanach, przemiły widok
. W ogóle bardzo lubię tą specyficzną atmosferę spektakli na ulicy, na premierze jednak byłam pierwszy raz. Spektakl bardzo mi się podobał, choć z dwójki aktorów bardziej "przekonał mnie" Pan Otar Saralidze. Był bardziej naturalny i wyrazisty, pomimo, że głośniejsza i bardziej ekspresyjna była Pani Weronika. Jak dla mnie trochę za bardzo, poza tym Królowa Ekspresji jest tylko jedna i jest nią oczywiście Pani. Choć Pani Weronika bardzo się starała...Odniosłam wrażenie, że nie do końca jakoś odnalazła swój styl w graniu, swoją własną barwę. Co na pewno odnalazł Pan Otar, widziałam go już drugi raz, wcześniej w Panu Jowialskim i już wowczas bardzo mi się podobał. Wczoraj pokazał nieco inną ale równie dobrą stronę, że tak się wyrażę. To tylko takie moje- laika refleksje. Całość wypadła bardzo pozytywnie. Oglądałam z przyjemnością, a pewna pani siedząca w pobliżu nawet zapisywała niektóre "smakowite kąski", słowa czy nawet całe zdania. Scenografia i muzyka także świetne, podziwiam wszystkich Państwa, a szczególnie dwie Panie Reżyserki, że udało się Wam coś takiego stworzyć, w niezwykłej ulicznej przestrzeni.To nadzwyczajne.Wielką ucztą, wspaniałym zwieńczeniem dnia był dla mnie spektakl Trzeba zabić starszą panią. Pani Barbara Krafftówna urzekająca i wspaniała od pierwszej do ostatniej sceny. Coś pięknego. Wielki uklon i wyrazy uznania. Czułam się zaszczycona mogąc Ją zobaczyć i podziwiać w świetnej roli. Pozostali aktorzy także świetni, Pan Wojciech Pokora, Pan Jedna Runda czyli Andrzej Konopka, wszyscy Panowie "muzycy". Bardzo miła mała rólka Pana Cezarego Żaka. Wielkie gratulacje dla Niego za wspaniały pomysł i reżyserię. Wszyscy aktorzy wynagrodzeni wielkimi owacjami. A spektakl, choć początkowo wydawał się "tylko" komedią zawierał niezwykłe refleksje o człowieku i świecie, o dobru i złu. I naraz wydał się bardzo aktualny. A zapomniałabym, bardzo udana scenografia, szczególnie kuchnia Pani Wilberforce. Taka dbałość o najmniejsze nawet szczegóły. Super. Kolejny świetny spektakl w Waszym repertuarze, który na pewno zyska (i już zyskał) wielu zwolenników.
Pani Krystyno bardzo dziękuję za cudowny dzień, w tak doborowym towarzystwie i na widowni (na Placu) i na scenie a właściwie obydwu scenach. A tak poza wszystkim Jadzia chyba lubi teatr
, jak mówi przysłowie: "Czym skorupka za młodu nasiąknie..." Choć może dla niej teatr to "środowisko naturalne". Chyba coś plotę, więc lepiej skończę , żeby nie było jak w Kobietach w sytuacji krytycznej.Życzę dobrej pogody i takich tłumów jak wczoraj. Ja wybieram się jeszcze na Lament jak zawsze, a do teatrów chyba dopiero w sierpniu, chocoaż kto wie może jeszcze coś uda się wcześniej. Who knows jakby powiedziała Elżbieta.
Pozdrawiam bardzo serdecznie. Wszystkiego co najlepsze. Udanych wakacji, ja do Toskanii tylko z Pani dziennikiem i Pani oczami
Do zobaczenia w teatrze
Ewa Sobkowicz
