A co ja tu robie?

[hellomoto20]

Witam po raz kolejny Pani Krysiu.Przeglądnąłem właśnie Pani dziennik i pragnę podzielić się swoimi spotrzeżeniami.W tak prosty a jednocześnie nadludzki sposób opisuje Pani kolejne dni swego żywota do wszystkiego starannie się Pani przygotowuje.Zastanawiam się tylko skąd bierze na to Pani wogóle czas?Ale mówią,że im więcej się ma zajęć tym więcej czasu i rzeczywiście coś w tym jest.Mój dziennik znacznie odbiega formą od tego,który jest Pani autorstwa jednakże jest to rzecz,która nas łączy.Na codzień zajmuję sie osobami niepełnosprawnymi,dla których jest Pani ogromnym autorytetem.Ci ludzie są tak niezwykli,że czasami to nawet im zazdroszcze ich stanu.Ciągły optymizm radość uśmiech pogoda ducha...oni właściwie nigdy się nie skarżą z powodu swojej choroby!Gdyby wszyscy ludzie brali przykład z tych kochanych duszyczek to było by cudnie,ale to tylko marzenie.Marzenie gdyż nadal ludzie nie znają znaczenia słowa TOLERANCJA a na tym najbardziej zależy tym osobom.Dziś poznałem Piotrka Cierpi na zanik mięśni.Nie może mówić jest przykuty do wózka ale jest tak pogodny kochany.Kontaktuje się z nim za pomocą ruchów głową i za pomocą komputera na którym pisze.Jadę z nim na turnus rechabilitacyjny do Pasterki jako wolontariusz.Uwielbiam przebywać z tymi ludzmi,tak wiele można się od nich nauczyć,myślę,że to właśnie oni w pełni opanowali sztukę życia które tak bardzo ich doświadczyło.Muszę przeczytać którąś z Pani książek.Może mi Pani doradzi którą?Życze dobrej nocy,przyjemnego,zbliżającego się weekendu i wiele radości!(dzięki Pani polubiłem książki-poobejżeniu sztuki "Piękna Pani Seidenman").

[Krystyna Janda]

Dziękuje serdecznie.....na wakcje proszę wziąć Rózowe tabletki na uspokojenie bo chyba są najweselsze...Wszystkiego dobrego.