u lekarza to nie dowcip

[Małgosia Solak]

Pani Krysiu!
Bardzo zrobiło mi się miło na sercu, że choć trochę cieszą Panią kontakty z nami, bo jak widzę w odpowiedzi na nasze listy godzinę 5 rano to sobie myślę, że to zbrodnia pisać do Pani jeśli jest to kosztem wypoczynku i snu.
Pani Krysiu, byłam ostatnio u lekarza, a ponieważ nie ma tam zapisów na godzinę wszyscy przychodzą wcześniej i wysiadują w kolejce.
Jedni czytają inni patrzą ślepo w ścianę zmęczeni i nieobecni.
Tym razem wzięłam swoje ukochane "Różowe tabletki na uspokojenie" i po chwili byłam już pochłonięta całkowicie czytaniem. Nagle wyrwała mnie z tego stanu jakaś starsza Pani. Co Pani tak czyta i się cały czas śmieje?
Powiedziałam jej i zaproponowałam, żeby sobie przeczytała jeden z felietonów. Pani wzięła książkę poogladała i stwierdziła, że nie wzięła okularów - ale może ja jej przeczytam. Zdębiałam, nigdy nie czytałam w poczekalni u lekarza na głos, ale co tam zacząłam cichutko czytać. Pani była bardzo zasłuchana i też się uśmiechnęła. Po chwili jakaś Pani, która siedział trochę dalej, nieśmiało wtraciła "może trochę głośniej bo nie usłyszałam ostatniego zdania". I tak czytałam już dla 12 osób.
Proszę sobie wyobrazić minę lekarza, który wyszedł z gabinetu i zobaczył rozbawionych pacjentów czekających na wizytę.
Pani Krysiu oprócz wielkich kreacji aktorskich daje nam Pani swoją twórczością wiele uśmiechu, uczy dystansu do świata i do siebie samych.
Bardzo serdecznie pozdrawiam i życzę szampańskich imienin.
Małgorzata
A i jeszcze jedno widać, że zdjęcie było zrobione przez kochającą kobietę.

[Krystyna Janda]

Ach jaka cudna historia!!!! Bardzo Pani dziękuję i za list i za to wszystko. Wszystkiego dobrego.