Wczorajszy "Lament na..."

[Marta]

Dzień dobry Pani Krystyno,

Mam na imię Marta, mam pracę...

Usiadłam w trzecim rzędzie. Historia Tych kobiet nie dotyczy mojego życia a jednak gdy Justyna opowiadała swoją historię miałam gęsią skórkę i mokre oczy...byłam wdzięczna, że zaczęło padać... Nie przypominam sobie kiedy ostatnio rozpłakałam się publicznie a tu proszę!
Justyna wzruszyła mnie niesamowicie; chciałam podejść, zaprosić na kawę, pogadać i pomóc! Coś byśmy wymyśliły! Po tym co przeszła mogło być tylko lepiej! Justyna nie zasłużyła na takie życie Anna i Zofia też...
"Gęsia skórka" mnie nie opuszcza może dlatego, że wiekowo najbliżej mi do Justyny?Może dlatego, że gdybym się 'uparła" to Ania mogłaby być moją córką? A może jeszcze coś innego?
W burzy oklasków bohaterki "Lamentu..."wtopiły się uliczny tłum a ja ruszyłam w kierunku domu. Gdyby nie komórka wyrwała mnie z zamyślenia na Tarchomin dotarłabym pieszo...a to trochę daleko. Miałam mokrą twarz, więc szłam i płakałam. Było mi trochę głupio gdy sobie to uświadomiłam...no i mój tusz okazał się nie do końca wodoodporny.
Właściwie to powinnam wnieść oskarżenie przeciwko aktorkom (są świetne!), że doprowadziły mnie do płaczu, bólu głowy i wieczornej depresji. Ale ja chcę bardzo bardzo podziękować za wczorajsze emocje i przeprosić, że jeszcze nie odwiedziłam Pani teatru ale to się da wkrótce naprawić.
Bardzo serdecznie Panią pozdrawiam-Marta
PS: to bardzo trudne skupić na sobie uwagę "rozwrzeszczanej" ulicy Warszawy a Wam się udało. Co więcej czułam się tak jakbym tam była sama a One mówiły tylko do mnie! To było genialne!Jak Pani widzi trudno mi skończyć ale powinnam bo...jestem w pracy!
Jeszcze raz bardzo bardzo dziękuję, pozdrawiam najserdeczniej jak tylko się da i do zobaczenia w Polonii- Marta

[Krystyna Janda]

Och dziękuję Pani za ten ważny dla nas list. Dla mnie i dla Aktorek. Dziekujemy.