Ostatnio życzyłam Pani jak najmniej takich "dziennikarzy", jak ten opisany przez Panią... Niestety - zdaje się, jednak postanowił napisac, on lub jego koledzy - rano w kiosku rzucił mi się w oczy brukowiec z Pani zdjęciem na pierwszej stronie... Tresci pseudoartykułu nie warto wspominać.
Pani Krystyno, tyle tu dziś cieplych słów dla Pani, więc dołącze i ja: wszyscy tutaj mniej lub bardziej w jakimś sensie jestesmy Pani "bliskimi", choćby dlatego, ze goscimy tutaj, u Pani... I dlatego czytajac ten artkuł, poczułam sie, jakby dotyczył własnie kogos mi bliskiego... Bo tak własnie jest... Nawet nie próbuje wyobrazac sobie, co w takich chwilach czuje Pani rodzina.
Życzę jak najwiecej siły, dobrej nocy, i dobrego weekendu
Agnieszka Ż.
PS. 02.09 - wczoraj wieczorem "Wróżby kumaka", z przyjemnoscią obejrzałam (choć zazdroszczę, tym, którzy oglądali w tym czasie Pania na zywo w Polonii, czytajac ich wypowiedzi, wracaja wspomnienia, z "Shirley", ze "Szczesliwych dni", ze "Skoku...", i zaraz szukam jakiegos dogodnego jesiennego terminu na przyjazd do Pani do Polonii
A propos "Wróżb kumaka" - sięgnełam dzis do Pani dziennika z 2004 roku,przeczytalam jak przed zdjęciami do filmu fryzjerka we Wloszech prawie unicestwiła Pani włosy...
. I cóż, nie mogę pozdrowic teraz inaczej, niz z usmiechem, a nawet ze smiechem...
Dobrej, slonecznej niedzieli..
