Pytanie

[seszele]

Dzień dobry,
jestem dziennikarzem (kiedyś udało mi się dzięki Pani pomocy napisać zabawny tekst do Tele Tygodnia o Pani psie). Piszę obecnie dla wydawnictwa Prószyński książkę o serialach, a wśród nich o "Czarnych chmurach". Zdaję sobie sprawę, że obecnie jest Pani wielką gwiazdą, a także zajmuje się ogromem spraw związanych z prowadzeniem teatru i w ogóle znajduje się Pani w punkcie kariery, który jest całe lata świetlne od "Czarnych chmur", ale może właśnie dlatego zechciałaby Pani wypowiedzieć się na temat tamtego epizodu, który przecież nie był zwykłym "przemazaniem" się po ekranie, bo - jak się domyślam - wymagał jakiegoś czasu pracy (układy choreograficzne).
Jeśli mógłbym zatelefonować do Pani w tej sprawie, cała rozmowa nie zajmie pewnie więcej niż kilka minut. Chyba że chciałaby Pani skwitować rzecz dwoma zdaniami pisemnie...
Byłby to dla mnie zaszczyt, gdybym mógł w swojej książce zamieścić Pani wypowiedź.
Serdecznie pozdrawiam
Piotr K. Piotrowski

[Krystyna Janda]

To były wakacje. Studenci ze Szkoły teatralnej, Byliśmy w Augustowie na Obozie pracy Twórczej, graliśmy tam dla ludzi w okolicznych wsiach i miasteczkach " Dziewczynę z dzbanem" Lope de Vegi. Pewnego dnia przyjechał ktoś z produkcji filmu kręconego nieopodal i zaproponował nam statystowanie. Pojechaliśmy jak na zabawę , pieniądze też były nam potrzebne i przeżuliśmy koszmar w upale z robakami chodzącymi po uczcie mięsnej stojącej na stole od czterech dni, rekwizyty w tym odcinku weselnym. Potem scena pożaru. Koszmar. ZRaziłam się do kina. Lata później powiedziałam Andrzejowi Konicowi którego byłam sąsiadką , że zadebiutowałam właściwie u niego w " Czarnych chmurach" , zdziwił się i tylko powiedział- no to jeszcze ty!