Moja Droga K.

[Michalina]

Moja Droga K.,

Bardzo dziękuję za odpowiedź. Słyszałam o książce pani Susan Sontag i jeśli się nie mylę, to Pani napisała o niej recenzję.


Chciałam podzielić się refleksją (to trochę za duże słowo) na temat Pani roli w serialu "Bez Tajemnic". A właściwie zapytać się o coś. W miarę systematycznie starałam się oglądać pierwszy sezon tego serialu. A teraz w miarę możliwości drugi. Nie chcę oceniać Pani gry, bo się zwyczajnie na tym nie znam... albo mi się coś podoba, albo nie. Akurat Pani rola w tym o to serialu mi się spodobała, ale ja nie o tym.
W pierwszym sezonie p. Barbara wydawała się trochę przygnębiona, być może jest to po części spowodowane problemami p. Andrzeja, choć bardziej wydaje mi się, że nie do końca była spełniona na tym etapie swojego życia, który akurat przechodziła (proszę mnie poprawić jeśli mówię coś nie tak). W drugim sezonie p. Barbara jest jakby weselsza, odżyła. Mają na to wpływ zapewne jej zawodowe powodzenia: jej powieść ma dobre recenzje, od nowa przyjmuje pacjentów, czyli robi to, co robiła przed śmiercią jej miłości- Patryka... Jednym słowem wróciła do "swojego rytmu".
Tak wiem, że to trochę głupie, ale Moja Droga K., chciałabym wiedzieć, czy dobrze rozumiem tę tajemniczą postać (wiadomo, że tego nawet nie można nazwać analizą, a jak już, to bardzo pobieżną). Skąd właściwie bierze się jej uśmiech w drugim sezonie, jej można by powiedzieć, radość z życia, promienność, czy może jest to spowodowane czymś o czym my, widzowie dopiero się dowiemy?

Pozdrawiam
Michalina.

[Krystyna Janda]

Zwyczajnie Barbara wróciła do życia, pracy, pacjentów...Pozdrowienia.